Ιστορία:
Έχω φέρει μία φωτογραφία της γιαγιάς μου, η οποία καταγόταν από τη Μικρά Ασία, και που δεν είναι πλέον στη ζωή. Την έφερα γιατί μοιάζουμε και επίσης την είχα σαν δεύτερη μαμά, η γιαγιά είναι λίγο σαν δεύτερη μαμά. Μου έκανε όλα τα χατίρια, κι ας ήταν αυστηρούλα. Είχε γεννηθεί στην Κερασούντα, αλλά βρήκε τον άντρα της στην Τραπεζούντα, ερωτεύτηκαν και τα λοιπά.
Η Σόφη μας λέει ότι γεννήθηκε στην Αθήνα, αλλά ο πατέρας της γεννήθηκε στην Τραπεζούντα και, από όπου έφυγε με την οικογένειά του όταν ήταν ακόμη τεσσάρων ετών.
Ήταν πάρα πολύ πλούσιοι και επειδή ο παππούς, ο άντρας της γιαγιάς μου ήταν μουχτάρης, δηλαδή πρόεδρος της κοινότητας, και είχαν και φίλους Τούρκους, τους είχαν πει «θα γίνει μεγάλο κακό, φύγετε». Έφεραν κι όλα τους τα υπάρχοντα, ήταν δηλαδή εύρωστοι οικονομικά.
Εγώ δεν τα ήξερα όλα αυτά, ήξερα τη γιαγιά μου που ήταν από την Καλλίπολη και μου έκανε τα χατίρια. Η αδερφή μου τα έψαξε πιο νωρίς από εμένα, εγώ ήμουν, όχι αδιάφορη ακριβώς, αλλά τα θεωρούσα δεδομένα. Γεννήθηκα στην Αθήνα, πήγα σχολείο στην Αθήνα, την έβλεπα, αλλά δεν ήξερα ότι ήταν από την Τραπεζούντα.
Θυμάμαι ότι με έβαζε να διαβάζω μια ιστορία του Ξενόπουλου για τον Θανασό και κάθε φορά έκλαιγε και τη ρωτούσα γιατί κλαίει. Δεν μου είχε πει ποτέ τίποτα άσχημο, δεν νομίζω ότι υπέφεραν. Βέβαια μετά ήταν άτυχη, έχασε τον άντρα της από λάθος γιατρού.
Δεν έχω καθόλου την επιθυμία να πάω [στην Τραπεζούντα]. Καταρχάς το σπίτι δεν θα υπάρχει, αλλά και να το δω, τι θα γίνει; Εγώ ξέρω ότι την έχω μέσα μου, μέσω των γονιών μου.
Πέθανε όταν ήμουν στην Αγγλία. Έφυγα για σπουδές τον Ιούλιο του ‘76 και ήθελα να μείνω στην Αγγλία, αλλά δεν προέκυψαν όπως τα ήθελα τα ήθελα. Έκανα όμως το πτυχίο, μετά εκπαίδευση, δούλεψα εκεί, Αγγλική και Ελληνική Φιλολογία έχω βγάλει. Αισθάνομαι, όχι ακριβώς μικρασιάτισσα, αλλά νιώθω ότι έχω πάρει πιο πολλά στοιχεία από εκεί.
