Ιστορία:
Το λένε τσούνι (chunni), είναι σαν μαντήλι, από την Ινδία. Αυτό είναι τουλάχιστον 25 χρονών, από τον γάμο της μαμάς μου και της το είχαν δώσει από την πλευρά του πατέρα μου, είναι έθιμο. Υπάρχουν δύο μαντήλια, ένα από τους παππούδες της μαμάς μου και ένα από την πεθερά της, από την πλευρά του πατέρα μου. Το είχε φορέσει τη μέρα του γάμου.
Οι γονείς της Αρούσι παντρεύτηκαν το 2002. Ο πατέρας, τότε, βρισκόταν ήδη μόνιμα στην Ελλάδα. Επέστρεψε για τον γάμο και, έπειτα, το 2005, μετακόμισαν μαζί στην Ελλάδα.
Έφερε και αυτά ως ενθύμια, τα έχει μαζί της ακόμα. Υπάρχει μια γιορτή που οι γυναίκες, οι παντρεμένες, κρατάνε μια νηστεία, για μια ολόκληρη μέρα, σε κάθε επέτειο του γάμου τους. Στα ινδικά λέγεται Karva Chauth. Γίνεται για να έχει μακρά ζωή ο σύζυγος. Όταν γίνεται αυτή η γιορτή, προσεύχεται δύο φορές τη μέρα και φοράει αυτό.
Η Αρούσι μας λέει ότι πλέον είναι πολύ δύσκολο να βρει κανείς κάτι τέτοιο στην Ινδία, καθώς τα σχέδια είναι πιο σύγχρονα και, πλέον, φτιάχνονται σε μηχανήματα και όχι στο χέρι.
Αισθάνομαι πολύ ωραία που έχω κάτι να δω από το γάμο της μαμάς μου, είναι και οι φωτογραφίες, είναι και τα αντικείμενα. Η μαμά μου είναι η μεγαλύτερη από όλα τα αδέρφια, έχει 6 αδέρφια, 3 κορίτσια και 3 αγόρια. Το τσούνι μεταφέρει πολλά συναισθήματα της μαμάς μου και της γιαγιάς μου.
Η Αρούσι μας λέει ότι η οικογένειά της εξακολουθεί να ζει στην Αθήνα. Εξηγεί ότι πήγε στην Ινδία για πρώτη φορά όταν ήταν δύο χρονών, για τον γάμο της θείας και του θείου της. Μας λέει, επίσης, ότι η μητέρα της είναι από Παντζάμπ και ο πατέρας της από το Χιμάτσαλ.
