Ιστορία:
Αυτό δεν είναι σπουργίτι ακριβώς, αλλά για μένα είναι σπουργίτι […] Μου θυμίζει δηλαδή την ιδέα του σπουργιτιού και τι είναι για μένα.
Η Χριστιάνα αφηγείται τις φορές στη ζωή της που την έσωσαν τα σπουργίτια. Μας μιλά για τις απόπειρες αυτοκτονίας που έκανε και για τη μέρα που, ενώ είχε αποφασίσει να δώσει τέλος στη ζωή της, ένα σπουργίτι την έκανε να αλλάξει γνώμη.
[Ήταν] μια Κυριακή το ’80 – 81 και εκεί που ήμουν στην Πλατεία Δεξαμενής, στο Κολωνάκι, ξαφνικά φτάνει ένα σπουργίτι και ήταν τόσο όμορφο. Μου έδωσε ένα μήνυμα ελπίδας, δηλαδή ότι η ζωή συνεχίζεται όσο μικρή και να είμαι. [Όπως τα σπουργίτια] κι εγώ παλεύω με περιστέρια. Και λέω, «Χριστιάνα, μη τα βάζεις κάτω».
Από τότε, εξηγεί πως πάντοτε, μέχρι και σήμερα, όποτε νιώθει ότι είναι σε αδιέξοδο, εμφανίζεται ένα σπουργίτι μπροστά της, από το πουθενά, στο παράθυρο ή στο δρόμο που περπατάει. Για εκείνη είναι ένα μήνυμα ότι δεν είναι μόνη της.
Αυτό είναι το μήνυμά μου για το σπουργίτι και πάντοτε το έχω αυτό το σπουργίτι μαζί μου και το κοιτάω. Αλλά το έχω και ζωντανό, δηλαδή καθημερινά στη ζωή μου.
Αφηγείται ότι είχε άλλο ένα σπουργίτι πριν από αυτό, αλλά έσπασε στο σεισμό του ’99, όταν ακόμα έμενε στο Χαλάνδρι, αλλά και ένα άλλο, υφασμάτινο με σύρμα, που το έφαγε ο σκύλος της. Μας λέει ότι σε αυτό που έχει τώρα, από το 2004, έχει σπάσει η μύτη, γιατί όταν είναι πολύ στεναχωρημένη το κρατάει για να τη γεμίσει θετική ενέργεια. Προσθέτει ότι έσπασε από τη μετακίνηση μέσα στην τσάντα, γιατί όταν διανύει δύσκολες περιόδους, το βάζει στην τσάντα της.
Αλλά και να μη το έχω, μου έρχονται τα σπουργίτια σαν άγγελος, μήνυμα, δεν ξέρω πώς μπορείς να το πεις. Αυτή είναι η ιστορία μου και είναι αληθινή.
Η Χριστιάνα έχει γεννηθεί και ζήσει για 20 χρόνια στο Παρίσι της Γαλλίας. Από το 1979 ζει στην Ελλάδα. Πριν φύγει, μας λέει ότι αυτό το γύψινο πτηνό είναι μάλλον καλόγερος («mésange») και ότι το σπουργίτι στα γαλλικά είναι «moineau», ή αλλιώς, στην αργκό «piaf» και από εκεί προκύπτει και το όνομα της Édith Piaf -επειδή είναι μικρή σαν σπουργίτι.
