Ιστορία:
Με λένε Rosanna Leal, κατάγομαι από τη Χιλή, μεγάλωσα στη Σκωτία και τώρα ζω το Χάστινγκς. Οπότε ναι, γεννήθηκα στη Χιλή, μεγάλωσα στη Σκωτία και μετά έζησα στο Λονδίνο προτού έρθω στο Χάστινγκς. Οι γονείς μου ήταν πρόσφυγες από τη Χιλή, δραπέτευσαν από το καθεστώς του Πινοσέτ και εγώ ήμουν 9 χρονών όταν έπρεπε να φύγουμε από τη Χιλή. πρεπε να πάμε από τη Χιλή στην Αργεντινή για να βρούμε καταφύγιο επειδή είχαν ανοίξει γραφεία των Ηνωμένων Εθνών στην Αργεντινή και μετά φύγαμε από την Αργεντινή ένα χρόνο αργότερα. Μας δώθηκε καταφύγιο στο Ηνωμένο Βασίλειο οπότε ήρθαμε εδώ ως πρόσφυγες. Τότε η σχέση μεταξύ Αργεντινής και Ηνωμένου Βασιλείου ήταν ακόμη καλή, ήταν πριν τον πόλεμο των Φώκλαντ. Ήταν το 1977. Ο πόλεμος ήταν νομίζω το ’82.
Τα τέσσερα παιδιά ταξιδέψαμε με τη μαμά, επειδή ο πατέρας μου έπρεπε να φύγει πριν από εμάς, οπότε η μαμά έβαλε σε μια βαλίτσα κάτι ασπρόμαυρες φωτογραφίες που έχουμε ακόμα και πράγματα που ήταν πολύτιμα για εμάς και τους παππούδες μας. Ο παππούς μου έβγαλε αυτές τις φωτογραφίες, ποτέ δεν τον γνώρισα γιατί πέθανε πριν καν γεννηθώ, αλλά είχε ένα εργαστήρι και δούλευε με μέταλλο και έφτιαξε αυτό τον ματ φάκελο για τη μαμά μου και επιβίωσε το ταξίδι, το έβαλε στην βαλίτσα και το έχω τώρα, οπότε νομίζω είναι τρεις γενιές, ο πατέρας μου, ο παππούς μου και θα πάει στις ανιψιές και τους ανιψιούς μου στο μέλλον.
Νομίζω ότι είναι δύσκολα εδώ γιατί η εχθρότητα απέναντι στις προσφύγισσες και τους πρόσφυγες γίνεται όλο και χειρότερη, οπότε νομίζω ότι όταν έφτασα στο Χάστινγκς και ήθελα απλά να ηρεμήσω, συνειδητοποίησα ότι υπήρχε πολύ μεγάλη έχθρα, ίσως όχι προς εμένα προσωπικά, αλλά σίγουρα προς τις προσφύγισσες και τους πρόσφυγες και επίσης ένιωσα ότι δεν υπήρχε αρκετή γνώση και κατανόηση εδώ για το πώς μπορεί να νιώθει μια προσφύγισσα ή ένας πρόσφυγας ή τι μπορεί να χρειάζεται, οπότε ένιωσα ότι έπρεπε να ξεκινήσω κάτι, να δημιουργήσω μια κοινότητα, και ξεκίνησα το The Refugee Buddy Project.
– Rosanna Leal
