Ιστορία:

Η Ρίτα έφερε μαζί της μία στεφανοθήκη, η οποία έφτασε στα χέρια της περνώντας από γενιά σε γενιά. 

Αν παρατηρήσεις, υπάρχουν και κάποιες χρονολογίες. Έχει ταλαιπωρηθεί το κακόμοιρο, είχαν βάλει τα στέφανα μέσα. Έχει περάσει από γενιά σε γενιά, το είχε φέρει ένας προπάππους από τη Ρωσία μάλλον. Είχε και ένα χειρόγραφο σημείωμα, έλεγε τη γενεαλογία. Η γιαγιά η μία έλεγε «εγώ το δίνω στην κόρη μου», και έφτασε στα χέρια τα δικά μου, εγώ είμαι από εδώ αλλά ποιος έχει έρθει από που δεν ξέρω. Είχε και ένα άλλο χαρτί που δεν θυμάμαι από που ήταν. 

Κάπου λέει 1945, αυτό ήταν από τη γιαγιά μου, γιατί τότε παντρεύτηκε, οπότε και πέρασε στα χέρια της. Μου έλεγε πάρα πολλά πράγματα η γιαγιά μου. Ήταν και στον πόλεμο εθελόντρια, μου έλεγε ιστορίες. Ο μπαμπάς της ήταν μηχανοδηγός και έμεναν κάπου έξω από τη Λάρισα. Ο παππούς της είχε κατέβει από κάπου πιο πάνω, από τον Πόντο, από τη Ρωσία δεν ξέρω. Ξέρω ότι είχαμε αυτό το κειμήλιο στην κατοχή μας.