Παιχνίδι – Τανκ
Το όνομα του ήταν Αμπού, αλλά το όνομα αυτό έχει χάσει πια την αξία του. Ήταν μόλις επτά χρονών και ζούσε μαζί με την μεγαλύτερη του αδερφή και τους δύο γονείς του σε ένα χωριό της Ουγκάντα. Το αγαπημένο παιχνίδι του Αμπού ήταν τα ξύλινα στρατιωτάκια του. Τα αγαπούσε πάρα πολύ και ήθελε διαρκώς να μεγαλώνει τα στρατεύματά του. Γι’ αυτό οι γονείς του έδιναν μερικά σελίνια τα οποία φυλούσε σε ένα μικρό κουμπαρά σχήματος τανκ, προκειμένου κάποια μέρα να μαζέψει αρκετά ώστε να αγοράσει ένα πραγματικό μοντέλο πολεμικού αεροπλάνου. Όμως μια μέρα όλα αυτά άλλαξαν.
Ήταν ένα πρωινό σαν όλα τα άλλα και ο Αμπού βοηθούσε την αδερφή του να μεταφέρουν νερό από το κοντινό πηγάδι. Ξαφνικά ακούστηκε ένα ουρλιαχτό. Τρέχουν πίσω στο σπίτι τους να δουν τι συμβαίνει και βλέπουν στρατιωτικά βαν να περικυκλώνουν όλο το χωριό. Σε αυτά τα βαν ανέμιζε η σημαία του Στρατού Αντίστασης του Κυρίου. Φτάνουν στο σπίτι τους και βλέπουν έντρομοι δύο στρατιώτες να σημαδεύουν με όπλο τους γονείς τους στο κεφάλι. Οι γονείς τους φώναζαν να τρέξουν μακριά όμως πριν προλάβουν να τους αποχαιρετήσουν οι στρατιώτες χωρίς ανθρωπιά τραβούν την σκανδάλη. Ο Αμπού καταρρέει. Δεν μπορεί να συνειδητοποιήσει αυτό που συνέβη. Τα «αθώα» παιχνίδια και οι διαρκείς μάχες που έκανε με τα στρατιωτάκια του διαδραματίζονται μπροστά στα μάτια του. Αίμα, φωτιά, ουρλιαχτά, μια σκηνή φρίκης. Οι στρατιώτες απομακρύνουν την αδερφή του βίαια και την τοποθετούν σε ένα φορτηγό με τις υπόλοιπες νεαρές κοπέλες του χωριού. Η μοίρα και ο προορισμός τους άγνωστος. Ο Αμπού έχει παγώσει και μόνο ένα ποτάμι δακρύων κυλάει από τα μάτια του. Μέσα από το σπίτι του Αμπού που καίγεται βγαίνει ο πολέμαρχος κρατώντας το μικρό τανκ στα χέρια. Τον πλησιάζει με χαμόγελο και του λέει «καταλαβαίνεις την δύναμη των όπλων… θα γίνεις εξαίσιος στρατιώτης». Του δίνει το τανκ και στο άλλο χέρι ένα όπλο. Μαζεύουν τους συνομήλικους τού Αμπού και όλοι μαζί φεύγουν όσο ξαφνικά εμφανίστηκαν μέσα από την ερημιά.
Οι φρικαλεότητες και ο θάνατος που αντίκριζε το επόμενο καιρό ο Αμπού μετέτρεψαν τον «αθώο» του κουμπαρά σε ένα σύμβολο επιβολής της δύναμης και της εξουσίας. Δεν θα ήταν ποτέ ο ίδιος. Το όνομα του είχε χάσει πια την αξία του …δεν ήταν ο Αμπού παρά μόνο ένα ακόμα παιδί-στρατιώτης.
Χριστίνα Σιώζου
2ο ΓΕΛ Καισαριανής
