Ιστορία:
Η Μαρία μοιράζεται μαζί μας την αλληλογραφία μιας καλής της φίλης.
Θέλοντας να μάθει αγγλικά καλύτερα, πριν 30 περίπου χρόνια, τη δεκαετία του ’90, αποφάσισε να αλληλογραφήσει. Το φροντιστήριο όπου έκανε αγγλικά τους έδινε τη δυνατότητα να ανοίξουν αλληλογραφία με άτομα από το εξωτερικό, είτε Αγγλία, είτε Αμερική. Θα έβρισκαν άτομα μέσω του φροντιστηρίου, που θα ήταν κι αυτά παιδιά και θα μπορούσαν, γιατί τότε δεν υπήρχε το ίντερνετ, να γράφουν γράμματα. Ξεκίνησε να γράφει σε μια κοπέλα στην Αμερική. Με τον τρόπο αυτό έμαθε πολύ καλά αγγλικά, σκέψου τα μιλάει σαν δεύτερη γλώσσα. Επειδή εκεί δεν έχουν ονομαστική γιορτή, η κοπέλα βρήκε ελληνική κάρτα για τη γιορτή, για να της τη στείλει. Τώρα η φίλη μου είναι 40 χρονών και μιλάνε ακόμα στο Facebook. Είναι ρομαντική ιστορία! Είχε στείλει και φωτογραφίες από τη γατούλα της και όλα αυτά τα γράμματα, τα οποία τα έχει κρατήσει ακόμα να φανταστείς. Μαρία τη λένε κι εκείνη. Της είχε στείλει και χειροποίητα πράγματα. Συνεχίζουν και σήμερα, είναι Ελλάδα – Σάλτσμπουργκ.
Η Μαρία εξηγεί ότι όταν η φίλη της παντρεύτηκε και άλλαξε σπίτι, τη βοήθησε στη μετακόμιση και βρήκε ένα κουτί με όλο το υλικό. Η φίλη της της είπε ότι μπορεί να τα κρατήσει. Αναφέρει, επίσης, ότι είναι ανθρωπολόγος, και διέθετε και ακαδημαϊκό ενδιαφέρον για την ιστορία.
Τη Μαρία τη γνώρισα επειδή σπουδάζαμε μαζί στο πρώτο μου πτυχίο, στον Πειραιά, Διοίκηση και Οικονομία, πριν 20 – 25 χρόνια. Αυτά ήρθαν στα χέρια μου πριν δύο χρόνια. Εγώ μένω εδώ, στο Μοσχάτο, εκείνη μένει στην Καλλιθέα. Τη βλέπω σαν ρομαντική εγώ την ιστορία.