Ιστορία:
Πάντοτε με συγκινούσε αυτό το πέταγμα ψηλά στον ουρανό. Εγώ είχα την ατυχία όταν ήμουν 7 χρονών να χάσω τον μπαμπά μου από ένα τροχαίο έγκλημα. Σκοτώθηκε από κάποιον που οδηγούσε χωρίς δίπλωμα οδήγησης, έχασε τον έλεγχο και έπεσε πάνω στον μπαμπά μου στο αντίθετο ρεύμα κυκλοφορίας. Άφησε την τελευταία του πνοή εκεί. Ήμουν 7 χρονών.
Η Κατερίνα μας μιλά για το πώς το περιστατικό αυτό σημάδεψε τη ζωή της και εξηγεί ότι δεν υπάρχει μεγαλύτερη ανάγκη για ένα παιδί από την πατρική προστασία. Μεγάλωσε με τη μαμά της, η οποία έπεσε σε βαθια θλίψη μετά τον θάνατο του συζύγου της. Θυμάται ότι δεν υπήρχε χρονιά που την Καθαρή Δευτέρα δεν πήγαιναν να πετάξουν χαρταετό και ότι έβλεπε τα άλλα παιδιά και θυμόταν τον πατέρα της. Μας λέει ότι το κράτησε πάντα μέσα της.
Για την Κατερίνα, το κοριτσάκι που πετάει τον χαρταετό συμβολίζει την πατρική απουσία και την αδυναμία ,εντός ή εκτός εισαγωγικών, της μαμάς της στο να τη μεγαλώσει. Σε τεράστιες δυσκολίες που έχει περάσει στη ζωή της, σε δυσκολίες που, όπως μας λέει, έχει φτάσει στα άκρα, πάντα για εκείνη είναι σημείο αναφοράς το κοριτσάκι που κρατάει ψηλά τη διάθεσή του και πάντα είναι έτοιμο να ξεπεράσει δυσκολίες και να πετάξει και να κοιτάξει τον χαρταετό ψηλά.
Αυτοί είναι πέντε λόγοι, αλλά είναι όλη η ιστορία για το κοριτσάκι με τον χαρταετό… είναι πραγματικά για μένα ένα σημείο δύναμης.
Το αντικείμενο αυτό, το βρήκε όταν δεν ήταν πλέον παιδάκι. Είχε κρατήσει μέσα της την εικόνα του πατέρα που πετάει τον χαρταετό την Καθαρά Δευτέρα και, κάποια στιγμή στη νεαρή της ηλικία, όταν ήταν 21-22 χρονών, βρήκε σε ένα μαγαζί τη φιγούρα.
Μας μιλά για τη σημειολογία του χαρταετού, για το πέταγμα ψηλά, και για το γεγονός ότι και σε άλλες χώρες έχουν παρόμοια έθιμα.
[Για μένα σημαίνει] να ξεπερνάμε τα όρια που εμείς βάζουμε στον εαυτό μας, να στοχεύουμε ψηλά, να συνεχίζουμε να διατηρούμε τις ελπίδες μας, τα όνειρά μας, να βγάζουμε το βλέμμα απ’ το σκοτάδι και να κοιτάμε στο φως […]
Εξηγεί ότι έχει αρκετά χρόνια να πετάξει χαρταετό, είναι όμως ευγνωμονούσα που έχει τη βαφτισιμιά της, η οποία πετά κάθε χρόνο και βγάζει βίντεο. Φέτος, μας λέει, τον πέταξαν πάρα πολύ ψηλά, γιατί ευνοούσε η φορά του ανέμου και είχαν φτιάξει καλά τα ζύγια.
Είναι μια διαδικασία που πάντα με συγκινεί πάρα πολύ. Αυτή η χαρά, το να τα καταφέρω, όλος ο συμβολισμός με τη φορά του ανέμου, το να συμπορευτώ με τις συνθήκες γύρω μου και να τα καταφέρω και να πάρω τη χαρά του ότι έκανα αυτό που στόχευα. Έχει μεγάλη δύναμη για μένα και φυσικά αυτή η πατρική απουσία που σημαδεύει ένα παιδί και το ακολουθεί σε όλη του τη ζωή.
Μας λέει ότι όταν είδε τη φιγούρα στο κατάστημα χάρηκε πάρα πολύ, ακριβώς επειδή αποτύπωνε αυτό που κουβαλούσε στην ψυχή της. Μπορούσε να το έχει σε απτή μορφή, να το μοιραστεί με άλλα άτομα, αλλά να το βλέπει και μόνη της.
Και μόνο που μπορώ να το δω τώρα στο σπίτι, που το έχω πάνω σε ένα έπιπλο… είναι αυτή η μυστική επικοινωνία. Και μόνο που το βλέπω, είναι μια μυστική επικοινωνία.
