Ιστορία:

Όταν έφυγα από τη Νιγηρία, δεν πήρα το δαχτυλίδι και το παντελόνι για να μου θυμίζουν το σπίτι μου. Απέκτησαν αυτή την αξία μετά από το ταξίδι, γιατί ήταν τα μόνα πράγματα που μου είχαν απομείνει. Όταν έφυγα, δεν είχα ιδέα πώς θα ήταν το ταξίδι. Σκέφτηκα, ξέρεις, θα πάω στη Νάπολη ή στο Παλέρμο και θα μπορέσω να ξεκινήσω μια κανονική ζωή. Αλλά δεν ήταν έτσι. Έχασα τα πάντα. Όλα μου τα πράγματα, το κινητό και τον εξοπλισμό που είχα στο σακίδιό μου. Ακόμα και το τζάκετ μου και τα παπούτσια μου. Μου έμεινε μόνο το παντελόνι.

Ο θείος μου μου έδωσε το δαχτυλίδι με την ευχή να είμαι ασφαλής. Είναι ένα δαχτυλίδι των αρχαίων. Είναι πολύ ξεχωριστά. Αν θες να αποκτήσεις ένα τέτοιο δαχτυλίδι πρέπει να πας στα χωριά, να κάνεις κάποιες προσευχές και αυτές φυλάσσονται στο δαχτυλίδι ή οποιοδήποτε άλλο προσωπικό αντικείμενο φέρεις μαζί σου. Όλη μου τη ζωή την έχω περάσει με αυτό το θείο μου, να τον βοηθάω με διάφορα πράγματα. Περίπου ένα χρόνο πριν φύγω μου ζήτησε να πάω μαζί του. Προσευχήθηκε για μένα με το δαχτυλίδι και μου το έδωσε. Είναι σχεδόν ιερό. Θα με προστατέψει με τη χάρη του θεού.

– Ουμάρ