Ιστορία:
Το ροζάριο χρησιμοποιείται στη θρησκεία μου κατά τη διάρκεια της προσευχής, αλλά και μετά. Είναι ένα αντικείμενο που έχει επιβιώσει όσα έχω επιβιώσει κι εγώ, ένας σύντροφος με τον οποίο έχουμε μοιραστεί ορισμένες δυσκολίες, αλλά και όμορφες στιγμές. Τελικά, τα καταφέραμε μαζί. Είναι ένα αντικείμενο που έφερα από τη χώρα μου, από τη Γκάμπια. Ένας φίλος μου το έδωσε, πριν μάθω ότι θα έπρεπε να φύγω. Οι “δυο μας” ταξιδέψαμε από τη Σενεγάλη στην Ιταλία, ακολουθώντας έναν δρόμο γεμάτο δυσκολίες και βασανιστήρια. Έχασα τα πάντα, όλα όσα είχα μαζί μου, αλλά αυτό εδώ παρέμεινε. Νοιαζόμουν τόσο πολύ για αυτό το αντικείμενο, και αυτό για μένα. Δεν ήθελε να χαθεί.
Στη ζωή μου σήμερα, αυτό το ροζάριο μου θυμίζει πόσο τυχαιρός είμαι που το έχω και πόσο δυνατός είμαι για όσα έχω υπερνικήσει. Μου θυμίζει το παρελθόν μου και ότι δεν θέλω να το ξεχάσω παρά το ότι ήταν άσχημο. Θα ήθελα οι άνθρωποι να καταλάβουν αυτό το μόττο: δεν έρχονται όλα τα κακά για να σε βλάψουν. Αν είναι δυνατόν να φανταστούμε πόσο δύσκολο είναι το ταξίδι που κάναμε, αλλά παρά τις δυσκολίες είμαστε μαζί και είμαστε συνδεδεμένοι.
Αυτό είναι μεταξύ εμένα και του ροζαρίου μου, αλλά αυτός ο δεσμός θα μπορούσε να είναι ανάμεσα σε μένα και σε κάποιο άλλο άτομο. Οι αληθινοί δεσμοί επιβιώνουν τις δυσκολίες, αντιμετωπίζετε τη δυσκολία μαζί και την ξεπερνάτε μαζί. Και αυτό συνέβη σε μένα…
– Μαλίκ
