Ιστορία:

Αυτό εδώ έχει μια ζωή 60 χρονών,

αφηγείται ο Περικλής, δείχοντάς μας το στιγμόμετρο. Μας εξηγεί ότι η κανονική του δουλειά είναι τυπογράφος και ότι όλη η δουλειά του τυπογράφου βγαίνει από το στιγμόμετρο -εάν δεν υπήρχε αυτό το αντικείμενο, δεν θα γινόταν τίποτα. Μας δείχνει τις ίντσες, τους πόντους, τα τετράγωνα και περιγράφει το πώς το εργαλείο χρησιμοποιείται για να βγάλει ο τυπογράφος ένα βιβλίο, μια εφημερίδα, ένα προσπέκτους. Αυτό, εξηγεί, οι τυπογράφοι το αγοράζουν. Μας λέει ότι  τώρα δεν υπάρχουν, γιατί στα τυπογραφεία έχουν γίνει όλα ψηφιακά -εκείνος αναφέρεται σε «κλασικά» τυπογραφεία.

Εγώ το παρέλαβα πριν από 50 χρόνια […] Το έχω σαν ενθύμιο για να μου θυμίζει τη δουλειά μου, την οικογένειά μου, γιατί είναι μέρος της οικογένειάς μου. Σταμάτησα πριν από 7 χρόνια περίπου να δουλεύω. Το πρώτο τυπογραφείο άνοιξε… το ‘66. Εργαζόμουν εκεί επειδή ήταν ο πατέρας μου, πριν ενηλικιωθώ. Μου λείπει πολύ η δουλειά, δηλαδή τώρα αν μπορούσα να τη βρω, θα την έκανα.

Μας δείχνει τις διαγραμμίσεις του στιγμόμετρου, από τις δύο μεριές και λέει ότι φαίνεται βρώμικο γιατί είναι χρησιμοποιημένο.

Πέθανε ο πατέρας μου και μετά δεν μπορούσα να κρατήσω το μαγαζί, λόγω οικονομικών δυσκολιών. Το τυπογραφείο ήταν στο Παγκράτι, το πρώτο πρώτο τυπογραφίο. Η σχέση μου με το αντικείμενο είναι πάρα πολύ κοντά, στην καρδιά μου το έχω ακόμα, το πήρα εγώ στο χέρι μου πριν 50 χρόνια και εύχομαι κάποια στιγμή να το ξαναπιάσω στα χέρια μου.