Ιστορία:

Όταν ήμουν δέκα, ο μπαμπάς μου συνελήφθη λόγω των δραστηριοτήτων του με τη νεολαία. Τέθηκε υπό κράτηση σε φυλακή στο Ουέρσκε Χραντίστε, ίσως το χειρότερο ανακριτικό κέντρο στη χώρα μας. Μετά από δύο μήνες εκεί, μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο και ήταν σχεδόν θαύμα που επέζησε των τραυμάτων που του κατάφεραν κατά τη διάρκεια των ανακρίσεων. Καταδικάστηκε για προδοσία και πέρασε δώδεκα χρόνια στη φυλακή ώσπου να δοθεί αμνηστία. Ως γιός ενός “εγκληματία” ήξερα ότι δεν μπορούσα ούτε να ονειρευτώ να σπουδάσω στο πανεπιστήμιο. Μου ήταν επίσης απαγορευμένο να λάβω μέρος σε αθλητικές οργανώσεις και παρ’ όλο που αποφοίτησα από τεχνικό σχολείο ήταν δύσκολο να βρω δουλειά με αυτό το στίγμα. Όταν η γυναίκα μου και γω σκεφτόμασταν το μέλλον μας, δεν θέλαμε τα παιδιά μας να βιώσουν κάτι παρόμοιο. Φύγαμε για τη Βιέννη τον Απρίλη του 1964. Πήραμε μόνο μια βαλίτσα γεμάτη πετσέτες σε περίπτωση που η γυναίκα μου θα έπρεπε να γεννήσει κατά τη διάρκεια του ταξιδιού. Πήραμε άσυλο στην Αυστρία. Μετά από ένα χρόνο μετανάστευσης, μου πρόσφεραν δουλειά στην Ελεύθερη Ραδιοφωνία της Ευρώπης στο Μόναχο και την δέχτηκα με ικανοποίηση.

Jiří Malášek