Ιστορία:

Με λένε Φαμπρίτσιο Μακόρ. Γεννήθηκα και μεγάλωσα στη Βενεζουέλα, όπου άρχισα να είμαι πολιτικά ενεργός. Κάποια στιγμή, άρχισα να αμφιβάλλω για το κατά πόσο κάτι που προέρχεται από το στρατό, όπως το καθεστώς του Τσάβες, θα μπορούσε να είναι ωφέλιμο για το λαό. Οπότε, σύντομα μετά την άνοδο της νέας κυβέρνησης στην εξουσία και αφού άρχισα να βλέπω τα σημάδια του μιλιταρισμού, σκέφτηκα ότι έπρεπε να φύγω. Για λίγο μόνο. Δυστυχώς, όταν έφτασα στην Ευρώπη, ο κόσμος ήθελε να ακούσει μια άλλη ιστορία – όχι τη δική μου. Όλοι οι Ευρωπαίοι νόμιζαν ότι ήξεραν καλύτερα από εμάς τι συνέβαινε στην ήπειρό μας και στην πραγματικότητά μας. Απλά έπρεπε να αντιμετωπίσω αυτή τη νέα πραγματικότητα, πρώτα στην Ισπανία – επίσης η προφορά μου το έκανε προφανές ότι είμαι από τη Νότια Αμερική, οπότε δεν ήταν “κανονικά” Ισπανικά – και μετά στην Αγγλία και στο Παλέρμο. Αφού άλλαξα χώρες και ηπείρους, παλεύοντας να μείνω αληθινός σε αυτό που πίστευα ότι ήταν σωστό και έχοντας μπλέξει σε κάθε είδους μπελάδες, το μόνο που μου απέμεινε από την παλιά μου ζωή στη Βενεζουέλα ήταν οι απόψεις μου και οι αναμνήσεις μου. Και οι ιστορίες… που κανείς δεν ήθελε να ακούσει. Αυτές προσπάθησα να χωρέσω στο βιβλίο μου, “Συλλογή διηγημάτων” (“Raccolta di racconti).

– Φαμπρίτσιο