Ιστορία:

Με λένε Αλίφα. Αυτό είναι ένα ατσάλινο βραχιόλι. Συμβολίζει μια ρομαντική ιστορία δύο ατόμων που γνωρίστηκαν ενώ εργάζονταν μαζί στη Λιβύη. Είναι το σύμβολο ενός μεταναστευτικού ταξιδιού από την Τρίπολη στη Ζουβάρα, στη Λιβύη και από εκεί στην Τυνησία και, τελικά, στην Ιταλία, στο Παλέρμο. Είναι δώρο από ένα πολύ σημαντικό άτομο για μένα. Ήταν δώρο από την Άβα Άβα, ένα κορίτσι από το Σουδάν που γνώρισα στην Τρίπολη, που δούλευα. Εκεί, λίγο λίγο, γίναμε φίλοι, και μετά ερωτευτήκαμε. Κάναμε σχέδια για το μέλλον. Είχαμε σχεδιάσει το ταξίδι για να έρθουμε στην Ευρώπη και να ζήσουμε ευτυχισμένοι για πάντα, αλλά δυστυχώς δεν τα κατάφερε. Πνίγηκε στη θάλασσα. Αυτό το αντικείμενο είναι πολύ σημαντικό για μένα γιατί μου θυμίζει όλο τον καιρό που περάσαμε μαζί. Μου θυμίζει τη μουσική που ακούγαμε, τα σχέδια που κάναμε. Αυτό είναι το μόνο που απέμεινε από εκείνη. Άλλες αναμνήσεις είναι άσχημες, όπως ο θάνατός της. Επέλεξα αυτό το αντικείμενο για να την κρατήσω ζωντανή με κάποιο τρόπο, ακόμα κι αν είναι νεκρή.

– Αλίφα