Το 2003 φύγαμε από τη Ζιμπάμπουε με την οικογένειά μου. Σκέφτηκα να πάρω ένα ενθύμιο που θα μπορούσε πάντοτε να μου θυμίζει την χώρα όπου γεννήθηκα. Δεν μπορούσα να σκεφτώ κάτι που θα ήταν εύκολο να κουβαλάω μαζί μου. Αρχικά, ήθελα να πάρω μερικά χειροποίητα δημιουργήματα ντόπιων, που θα μπορούσα να συγκεντρώσω σε έναν τοίχο ή μια προθήκη. Η ιδέα αυτή δεν ήταν, τελικά, τόσο ελκυστική, γιατί ήθελα κάτι που θα μπορούσα να βλέπω ανά πάσα στιγμή. Αποφάσισα να πάρω ένα χαρτονόμισμα του εθνικού νομίσματος, το οποίο θα μπορούσα να έχω στο πορτοφόλι μου ως υπενθύμιση της αγαπημένης μου χώρας, της Ζιμπάμπουε. Η επιθυμία για ένα ενθύμιο προέκυψε, εν μέρει από ένα εδάφιο της Βίβλου, από το βιβλίο των Ψαλμών, 137:5 και 6 – σε παρενθέσεις οι προσθήκες μου:

5 Αν σε ξεχάσω, Ιερουσαλήμ (Ζιμπάμπουε),

   να παραλύσει το δεξί μου χέρι.

6 Η γλώσσα μου ας κολλήσει στο λαρύγγι μου,

   αν δεν σε θυμηθώ,

   αν δεν σε βάλω, Ιερουσαλήμ (Ζιμπάμπουε),

   απάνω απ’ όλες τις χαρές μου.

Ωστόσο, για όσους δεν γνωρίζουν τις εξελίξεις στη Ζιμπάμπουε, αυτό το χαρτονόμισμα των 10 δολαρίων είναι πλέον ξεπερασμένο λόγω της οικονομικής κρίσης και δεν κυκλοφορεί πλέον.

Hedwig Bvumburah